Urodziła się 19 października 1921 roku w Radomiu. W tym samym mieście została aresztowana przez Gestapo za działania w Związku Walki Zbrojnej i w Armii Krajowej. Skazano ją na karę śmierć i więziono w Kielcach i Pińczowie.
Wiosną 1942 roku została przewieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, następnie do Neu-Rohlau, w pobliżu Karlsbadu, gdzie pracowała w fabryce porcelany.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej ukończyła filologię romańską na Sorbonie i osiedliła się w Paryżu. Wspólnie z mężem, Kazimierzem Romanowiczem, ufundowała Galerie Lambert, jeden z najważniejszych ośrodków Polskiej kultury za granicą po drugiej wojnie światowej. W 1964 roku otrzymała Nagrodę Kościelskich. Była związana z „Kulturą” – ważnym czasopismem polskiej emigracji.
Przebywając w obozach pisała poezję. W późniejszym czasie tworzyła również prozę. Pierwszym opublikowanym tekstem pisarki było opowiadanie „Tomuś”, poświęcone chłopcu urodzonemu w pińczowskim więzieniu.
Zmarła 28 marca 2010 roku w Lailly-en-Val, we Francji.