Urodziła się 3 marca 1920 roku w Charkowie. Pracę konspiracyjną rozpoczęła w styczniu 1940 r. kiedy wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej. Była kurierką w Warszawie, a później na terenie wschodniej Generalnej Guberni (Lublin, Zamość, Nakło, Siedlce). Aresztowana 19 marca 1941 r. w Ursusie pod Warszawą przez lubelskie gestapo, została przewieziona na Pawiak, a następnie do więzienia na Zamku w Lublinie.
Została skazana na karę śmierci. 23 września 1941 r. wysłana do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück.
W Ravensbrück podjęła pierwsze próby rzeźbiarskie, wykonała wiele miniaturowych rzeźb, którymi obdarowywała współwięźniarki, polskich jeńców ze stalagu II A. Początkowo rzeźbiła na trzonkach szczoteczek do zębów.Z obozu powróciła 15 maja 1945 r. do Warszawy.
Ukończyła Wydział Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w czerwcu 1954 r. Do końca życia zajmowała się rzeźbieniem, którym „zaraziła się” w obozie. Jest autorką wielu pomników, między innymi poświęcony więźniom z Pawiaka umieszczony na dziedzińcu więzienia.
Zmarła 8 maja 2019 roku w Warszawie przeżywszy 99 lat